top of page
 Washing Dishes |
|---|
 Brazilian Musical Instruments |
 African Masai in Traditional Dress |
 Zebra |
 House in Guinea Bissau |
 Traditional African Dress |
 Elephant Herd |
 African Child |
 Lagos Nigeria |
 Vervet Monkey |
 Image by Hu Chen |
 Ironer |
 African Lions |
 Children playing |
|---|
 Shoemaker |
 Rwandan Children |
 Traditional Fashion |
 3 |
 8 |
 5 |
 9 |
 4 |
 7 |
 6 |
 Image by Doug Linstedt |
 Image by Annie Spratt |
 Breastfeeding |
|---|
 Washing Dishes |
 Capoeira Instruments |
 1 |
 Sugarcane Seller |
 Beautiful Nature |
 Baby Elephant |
 African-Textiles |
 Image by Road Ahead |
 Drums on Sand |
 Image by Annie Spratt |
 Sitting Up on Wall |
 Giraffes |
LOVE PEOPLE
Καλωσήρθατε στην ιστοσελίδα των «Ανθρώπων Αγάπης»
Οι δράσεις μας
Ανακαλύψτε ένα εκπληκτικό ταξίδι αλληλεγγύης, αυθεντικότητας και ουσιαστικής αλλαγής.
Οι «Άνθρωποι Αγάπης» πιστεύουν στην απεριόριστη δύναμη της αγάπης να διαμορφώνει πεπρωμένα και να δημιουργεί έναν κόσμο γεμάτο ελπίδα.
Δεσμεύονται να δημιουργήσουν ένα πιο φωτεινό, πιο δίκαιο μέλλον μέσω φιλανθρωπικών προσπαθειών.
Οι εμπνευσμένες καρδιές, μεταμορφώνουν τον κόσμο.
ΕΛΛΑΔΑ
Οι «Άνθρωποι αγάπης» είναι ένας « Ανθρωπιστικός Οργανισμός» με σκοπό την αγάπη, την προσφορά, αληθινά με την καρδιά μας, στα παιδιά και στους συνανθρώπους μας, στην Ελλάδα και στον κόσμο μας.
ΑΦΡΙΚΗ
Στις χώρες της Αφρικής βοηθάμε πολλές μικρές Κοινότητες, οικονομικά και ηθικά, για να δημιουργήσουν μικρές πηγές εσόδων για το κοινό καλό όλης της κοινότητας
ΜΟΛΔΑΒΙΑ
Καθώς η αγάπη δε γνωρίζει σύνορα, ξεκινήσαμε το ταξίδι μας στον κόσμο, με πρώτη χώρα τη Μολδαβία το 2000. Τα χρόνια αυτά, οι περισσότεροι άνθρωποι σ’ αυτήν τη χώρα ζούσαν κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Προτεινόμενα Βιβλία
Ο James N. Frey, πετυχημένος συγγραφέας και καθηγητής, σε αυτό το βιβλίο του παρουσιάζει ένα πρακτικό, συστηματικό και απλό τρόπο για το πώς να γράψετε ένα μυθιστόρημα που θα εκδοθεί και θα διαβαστεί. Αυτό το βιβλίο είναι το απόλυτο εργαλείο για κάθε συγγραφέα, αρχάριο αλλά και καθιερωμένο, που χρειάζεται έναν εύχρηστο οδηγό για τη συγγραφή ενός μυθιστορήματος. Το ταλέντο και η έμπνευση δεν μπορούν να διδαχθούν, αλλά ο Frey δίνει τους βασικούς κανόνες που θα βοηθήσουν τον συγγραφέα να αντιμετωπίσει «τον πανικό της πρώτης λευκής σελίδας», να μη χάσει τον δρόμο του και όταν κάνει κάποιο λάθος να μπορεί να ανακαλύψει το γιατί και να το διορθώσει. Μερικά από τα σημαντικά θέματα που καλύπτει το βιβλίο: πως να δημιουργήσετε συναρπαστικούς χαρακτήρες πώς να αναπτύξετε μια ενδιαφέρουσα θέση πώς να διηγηθείτε μια απολαυστική ιστορία πώς να οδηγήσετε το μυθιστόρημά σας στην κορύφωση πώς να δώσετε λύση στις συγκρούσεις πώς να επιλέξετε την οπτική γωνία της αφήγησής σας και πολλά άλλα ακόμα.
Πολλοί πλέον έχουμε ευαισθητοποιηθεί απέναντι στην περιβαλλοντική κρίση. Πόσοι όμως συνειδητοποιούμε τη ρίζα του κακού; Ότι δηλαδή η κρίση αυτή δεν είναι έξω από μας, ότι δεν αφορά αποσπασματικά το φυσικό μας περιβάλλον και μόνο, αλλά είναι μια κρίση μέσα μας, που αφορά κυρίως στον τρόπο που εμείς οι άνθρωποι σκεπτόμαστε και πράττουμε. Έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι αμαρτία είναι ό,τι κάνουμε στους άλλους ανθρώπους. Πόσο τραγικά μύωπες είμαστε! Η κατάχρηση της γης και του αέρα, των υδάτινων πόρων, των φυτών και των ζώων, ακριβώς επειδή πηγάζει απ’ ευθείας από τη φιλαυτία και την πλεονεξία μας είναι πράγματι αμαρτία, μια θανάσιμη παράβαση, που έχει ανάγκη από μετάνοια. Το ουσιαστικό πρόβλημα, λοιπόν, δε βρίσκεται στο οικοσύστημα, αλλά στην ανθρώπινη καρδιά, έτσι που, όπως εύστοχα έχει ειπωθεί, να πάσχουμε από «οικολογική καρδιακή ανεπάρκεια. . .». Τη θεραπεία μας την προσφέρει το τίμιο εκκλησιαστικό μας φρόνημα και ήθος. Στο βιβλίο αυτό, ο σεβαστός επίσκοπος Κάλλιστος Ware, με το γνωστό μας πια βαθιά πνευματικό τρόπο, δίνει διεισδυτικές και εύστοχες απαντήσεις.
Ο αναγνώστης του βιβλίου θα γνωρίσει και άλλες πλευρές από τον κόσμο της χριστουγεννιάτικης ιστορίας - την περιπετειώδη, τη φανταστική, τη μυστηριώδη, την ηθογραφική. Αλλά και τη στοχαστική - μιας οντολογικής ενατένισης στο γύρισμα του χρόνου. Αυτή η χορδή εξακολουθεί να δονείται κάποτε σε επίπεδο υψηλής τέχνης. Ένα από τα πρόσφατα παραδείγματα: ο νομπελίστας ποιητής Ι. Μπρόντσκι (1940-1996) που κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα, λίγο πριν, λίγο μετά (όχι για τους τύπους, αλλά από μια ψυχική ανάγκη απολογισμού και συλλογής), έγραφε ένα χριστουγεννιάτικο ποίημα. Με το πέρασμα του χρόνου άλλαζε η ποιητική γλώσσα, έμενε όμως το ύψος του σημείου αναφοράς, του μεγάλου παραδείγματος της προσφοράς και της θυσίας, η εμμονή στις αρχές που πρέπει (παρ' όλες τις διαψεύσεις να διέπουν τη ζωή.
Το αξιόλογο αυτό βιβλίο αποκαλύπτει μια πηγή Παγκόσμιας Δύναμης, που ανήκει στους ανθρώπους δικαιωματικά. "Η Δύναμη αυτή" εξηγεί ο Έμμετ Φοξ, "είναι η πραγματική πηγή για καθετί που υπάρχει. Χρειάζεται απλώς να εισρεύσει μέσα στο Είναι σας για να μετατραπεί σε υγεία, σε αληθινή ευημερία, σε έμπνευση, ή σε οτιδήποτε άλλο χρειάζεστε. Η Δύναμη αυτή υπάρχει και βρίσκεται παντού. Δεν ανήκει σε κανένα συγκεκριμένο άτομο, γιατί ανήκει σε όλους μας. Περιμένει, σε κάθε στιγμή, να τη χρησιμοποιήσουν άνδρες και γυναίκες - όχι απλώς σε περίοδο κρίσης, αλλά και για το παραμικρότερο πρόβλημα, σε κάθε μέρα της ζωής τους.
Η έκδοσις της μικρής αυτής εκλογής από το έργο του αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης οφείλεται στην επιθυμία μας να προσφέρουμε στον λαό του Θεού ένα συνοπτικό μυσταγωγικό υπόμνημα στη λατρεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που είναι, όπως ο ίδιος έλεγε, «ο Ουρανός στη γη».
Πηγή της ψευδούς θρησκείας είναι η ανικανότητα να χαρείς, ή μάλλον η άρνηση της χαράς, ενώ η χαρά, δίχως αμφιβολία, αποτελεί καρπό της παρουσίας του Θεού.
Έξω από τη χαρά όλα γίνονται δαιμονικά, μια βαθύτερη διαστροφή κάθε θρησκευτικής εμπειρίας. Μια θρησκεία φόβου. Θρησκεία της ψευτοταπείνωσης. Θρησκεία της ενοχής: τα πάντα είναι πειρασμοί και παγίδες.
Οι "θρησκευόμενοι" άνθρωποι, κατά κάποιο τρόπο, βλέπουν τη χαρά με υποψία.
Ένα αίσθημα ενοχής ή ηθικότητας δεν μας απελευθερώνει από τον κόσμο και τους πειρασμούς του.
Η χαρά είναι το θεμέλιο της ελευθερίας, όπου καλούμαστε να σταθούμε.
Πού, πώς και πότε διαστρεβλώθηκε και αμβλύνθηκε αυτή η ατμόσφαιρα του Χριστιανισμού;
ή μάλλον, πού, πώς και πότε οι Χριστιανοί άρχισαν να κωφεύουν στη χαρά;
Πού, πώς και πότε η Εκκλησία, αντί ν' απελευθερώνει τους βασανισμένους ανθρώπους, άρχισε να τους εκφοβίζει και να τους τρομοκρατεί με σαδιστικό τρόπο;
Έξω από τη χαρά όλα γίνονται δαιμονικά, μια βαθύτερη διαστροφή κάθε θρησκευτικής εμπειρίας. Μια θρησκεία φόβου. Θρησκεία της ψευτοταπείνωσης. Θρησκεία της ενοχής: τα πάντα είναι πειρασμοί και παγίδες.
Οι "θρησκευόμενοι" άνθρωποι, κατά κάποιο τρόπο, βλέπουν τη χαρά με υποψία.
Ένα αίσθημα ενοχής ή ηθικότητας δεν μας απελευθερώνει από τον κόσμο και τους πειρασμούς του.
Η χαρά είναι το θεμέλιο της ελευθερίας, όπου καλούμαστε να σταθούμε.
Πού, πώς και πότε διαστρεβλώθηκε και αμβλύνθηκε αυτή η ατμόσφαιρα του Χριστιανισμού;
ή μάλλον, πού, πώς και πότε οι Χριστιανοί άρχισαν να κωφεύουν στη χαρά;
Πού, πώς και πότε η Εκκλησία, αντί ν' απελευθερώνει τους βασανισμένους ανθρώπους, άρχισε να τους εκφοβίζει και να τους τρομοκρατεί με σαδιστικό τρόπο;
Επιτρέψτε μου να αρχίσω με δύο ερωτήσεις. Κατ' αρχάς, πότε ξεκινά η νέα ημέρα σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση και νόηση του χρόνου; Σίγουρα θα απαντήσετε ότι αυτό είναι ερώτημα εύκολο να απαντηθεί. Σύμφωνα με την παλαιά εβραϊκή πρόσληψη του χρόνου, που εξακολουθεί να ισχύει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η νέα ημέρα δεν ξεκινά τα μεσάνυχτα ή την αυγή, αλλά την ώρα της δύσης του ήλιου. Η Δημιουργία του κόσμου στη Γένεση περιγράφεται ως εξής: "ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί πρώτη ημέρα". Το σούρουπο βλέπουμε να έρχεται πριν από το πρωί. Έτσι, σύμφωνα με αυτή την αντίληψη του χρόνου, ο λειτουργικός κύκλος των καθημερινών προσευχών στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας δεν ξεκινά με το Μεσονυκτικό ή με τον Όρθρο, αλλά με τον Εσπερινό. Η ακολουθία του Εσπερινού δεν αποτελεί επίλογο της μέρας που ζυγώνει στο τέλος της. Αντίθετα, ο Εσπερινός δεν σηματοδοτεί το τέλος αλλά την αρχή, το ξεκίνημα: σηματοδοτεί την απαρχή της νέας ημέρας είναι μια γιορτή για την καινούργια αρχή.
Ο Απόστολος Παύλος είναι η σπουδαιότερη προσωπικότητα που έριξε άπλετο φως στη σχέση μας με τον Χριστό, γι' αυτό και η διδασκαλία του προς τους νέους είναι όχι μόνο σημαντική αλλά και αξίζει να τη μελετήσει κανείς! Ο ίδιος είχε προσωπική εμπειρία μοναδική, διότι με την παρέμβαση της θείας χάριτος ο Ιησούς αποκαλύφθηκε θαυματουργικά στη ζωή του ως ο Αρχηγός της Ζωής και από διώκτης Του ο Παύλος έγινε ο Απόστολος των Εθνών και της Αγάπης Του.
Ο ίδιος παρουσιάζει με ιδιαίτερη ψυχολογική και θρησκευτική ευκρίνεια τα στοιχεία πληρότητας της ανθρώπινης φύσης, τη σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του, τον Θεό και τον συνάνθρωπο.
Είναι ιδιαίτερα αυστηρός όσον αφορά στα θεολογικά ζητήματα, αλλά είναι ταυτόχρονα ο έμπιστος φίλος, ο αφοσιωμένος εργάτης του Χριστού, που ποθεί να μυήσει με απλότητα τους πάντες, ιδιαιτέρως δε τους νέους, στον δρόμο της αρετής και της αγάπης. Αυτό που διαμορφώνει τη Χριστιανική προσωπικότητα, την προσωπική χριστιανική ζωή, δεν είναι πια ο νόμος, αλλά ο ίδιος ο Χριστός, που έρχεται να κατοικήσει μέσα μας, μυστικά, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος.
Ο ίδιος παρουσιάζει με ιδιαίτερη ψυχολογική και θρησκευτική ευκρίνεια τα στοιχεία πληρότητας της ανθρώπινης φύσης, τη σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του, τον Θεό και τον συνάνθρωπο.
Είναι ιδιαίτερα αυστηρός όσον αφορά στα θεολογικά ζητήματα, αλλά είναι ταυτόχρονα ο έμπιστος φίλος, ο αφοσιωμένος εργάτης του Χριστού, που ποθεί να μυήσει με απλότητα τους πάντες, ιδιαιτέρως δε τους νέους, στον δρόμο της αρετής και της αγάπης. Αυτό που διαμορφώνει τη Χριστιανική προσωπικότητα, την προσωπική χριστιανική ζωή, δεν είναι πια ο νόμος, αλλά ο ίδιος ο Χριστός, που έρχεται να κατοικήσει μέσα μας, μυστικά, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος.
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911), ένας από τους πιο μεγάλους ευρωπαίους διηγηματογράφους, θα ξεκινήσει τη συγγραφική δραστηριότητά του ως μυθιστοριογράφος. «Οι έμποροι των εθνών» (1882) είναι το δεύτερο από τα τρία μυθιστορήματα του συγγραφέα. Η δράση του τοποθετείται μεταξύ του 1199 και 1207, δηλαδή λίγο πριν και λίγο μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους της τέταρτης Σταυροφορίας. Πρόκειται άραγε για ιστορικό μυθιστόρημα, με θέμα τη σύγκρουση Βενετών και Ελλήνων στο Αιγαίο; Ή μήπως για ένα μυθιστόρημα «με θέση», το οποίο υπερασπίζεται την Ελληνορθόδοξη Ανατολή κατά της Ρωμαιοκαθολικής Δύσης; Πρόκειται κυριώτατα για οξυδερκή και διεισδυτική μελέτη του ερωτικού πάθους, της σαρκικής επιθυμίας και του πόθου. Η Αυγούστα εγκαταλείπει τον σύζυγό της Ιωάννη Μούχτρα και ακολουθεί τον Βενετό Μάρκο Σανούτο, όχι επειδή δυστυχεί με τον πρώτο και θέλει να ευτυχήσει με τον δεύτερο, αλλά γιατί είναι αιχμάλωτη μιας ακατανίκητης, κυριολεκτικά θανάσιμης ερωτικής επιθυμίας. Σε πλήρη ψυχική αδυναμία για να κάνει οτιδήποτε άλλο, η Αυγούστα θα τραβήξει το δρόμο του πάθους της μέχρι τέλους, μέχρι θανάτου, του δικού της ασφαλώς θανάτου: Καίγεται ζωντανή, μόνη πάνω στη ναυαρχίδα του εραστή της.
Ο μακαριστός π. Αλέξανδρος Σμέμαν γεννήθηκε το 1921 στην Εσθονία. Η Ρωσική επανάσταση αναγκάζει την οικογένειά του λίγα χρόνια μετά να εγκαταλείψει τη Ρωσία και να εγκατασταθεί στο Παρίσι όπου ο Αλέξανδρος έζησε τα νεανικά του χρόνια, έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του και αργότερα στα δύσκολα χρόνια του πολέμου (1940-45) πραγματοποίησε τις πανεπιστημιακές σπουδές του στο Θεολογικό Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι. Ειδικεύεται στην εκκλησιαστική ιστορία. Στην συνέχεια διδάσκει ο ίδιος στον Άγιο Σέργιο, εκκλησιαστική ιστορία, νυμφεύεται την ρωσικής καταγωγής, Τζουλιάνα Οσόγκουιν (το 1943) και χειροτονείται ιερέας (το 1946). Στον Άγιο Σέργιο συνεχίζει να διδάσκει μέχρι την αναχώρηση της οικογένειάς του για την Αμερική το 1951. Το 1959 αποκτά τον τίτλο του διδάκτορα από το πανεπιστήμιο του Αγίου Σεργίου. Από το 1963 μέχρι και το θάνατό του το 1983, αναλαμβάνει επίσημα τη θέση του Κοσμήτορα στον Άγιο Βλαδίμηρο. Σημαντικό σταθμό στους αγώνες του για το πρόβλημα της διασποράς, απετέλεσε η ίδρυση της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής (O.C.A.) το 1970. Ο διορατικός τρόπος με τον οποίο ανέταμε το σύγχρονο πολιτισμό, την εκκλησιαστική ζωή και τον λειτουργικό εορτασμό άφησε ένα ανεξίτηλο στίγμα στην παγκόσμια χριστιανική κοινότητα. Τα πολυπληθή βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες του κόσμου και αποτελούν βασικά εντρυφήματα για καθέναν που θέλει να γνωρίσει την ορθόδοξη χριστιανική θεολογία.
Το υπεύθυνο πνεύμα του ποιητή, το πνεύμα που χτυπάει τις δυνάμεις του κακού, την κατάχρηση εξουσίας και την ακολασία, στην προσπάθειά του ν’ αντισταθεί στην αφηνιασμένη εξαχρείωση που ακολούθησε τη θύελλα της Αναγέννησης, πλάθει χαραχτήρες σαν τον Περικλή, και προπάντων τη Μαρίνα, το διαμάντι που πέρασε μέσα απ’ το ποτάμι, τον βούρκο και βγήκε χωρίς να πάθει η αγνότητα και η λαμπρότητά του, αυτή την ωραία μέσα στις ωραίες παρθενικές μορφές του Σαίξπηρ, που, όσο κι αν σπανίζουν στον καιρό μας, υπάρχουν ωστόσο κι επιβάλλονται και δημιουργούν ανασταλτικό φράγμα στο κύμα της διαφθοράς.
Ευχάριστο και τερπνό είναι το λειβάδι με τα ωραία άνθη. Και εξαιρετική ικανοποίηση προσφέρει ο κήπος με τα γεμάτα υγεία δέντρα. Πολύ περισσότερο όμως, είναι ευχάριστη, και ασυγκρίτως περισσότερη γλυκύτητα προξενεί, η μελέτη των θείων Γραφών. Διότι, εκεί μεν στο λειβάδι, υπάρχουν άνθη που μαραίνονται. Εδώ όμως, στη Γραφή, νοήματα που είναι πάντοτε ακμαία και ισχυρά. Εκεί φυσάει δροσιστικός και ήρεμος άνεμος. Εδώ πνέει η δροσερή αύρα του Αγίου Πνεύματος. Εκεί φυτά με αγκάθια περιτειχίζουν. Εδώ η Πρόνοια του Θεού μεταδίδει ασφάλεια. Εκεί τζιτζίκια τραγουδούν. Εδώ προφήτες κελαηδούν.
Η μικρή ηρωίδα ζει στο κοσμοπολίτικο Χαλέπι. Ταξειδεύει απ' άκρη σ' άκρη στη Συρία και εντυπωσιάζεται από την ιστορία και τους αρχαιολογικούς θησαυρούς του τόπου της. Θέλει όταν μεγαλώσει να γίνει αρχαιολόγος και να ταξειδέψει κάποτε στην Ελλάδα για να σπουδάσει και να γνωρίσει καλύτερα όλα αυτά που την συναρπάζουν. Ο πόλεμος αλλάζει δραματικά τη ζωή της και όλα όσα την συνιστούν. Μια περιήγηση στον υπέροχο κόσμο της Συρίας που αγαπήθηκε, που δοκιμάστηκε, που πόνεσε, που χάθηκε. Όχι όμως για πάντα...
Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα από τον Στέφανο Γανωτή, βγαλμένο μέσα από δεκάδες συνεντεύξεις με Σύρους, Άραβες και Κούρδους, αλλά και Ρωμιούς, Ποντίους και Μικρασιάτες πρόσφυγες, που του εμπιστεύτηκαν μνήμες, βιώματα και εμπειρίες τους.
Γλαφυρή αφήγηση, συνδυασμένη με στερεή, πολύπλευρη γνώση του χώρου και εξαιρετικό φωτογραφικό υλικό. Συνδυασμένα τα τρία, μας χαρίζουν ανάγνωσμα που συμπαρασύρει ακαταμάχητα και καλεί, αγαπητικά, ν' ανοίξεις μάτια και καρδιά σε έναν ευγενή και μαρτυρικό κόσμο δίπλα μας.
Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα από τον Στέφανο Γανωτή, βγαλμένο μέσα από δεκάδες συνεντεύξεις με Σύρους, Άραβες και Κούρδους, αλλά και Ρωμιούς, Ποντίους και Μικρασιάτες πρόσφυγες, που του εμπιστεύτηκαν μνήμες, βιώματα και εμπειρίες τους.
Γλαφυρή αφήγηση, συνδυασμένη με στερεή, πολύπλευρη γνώση του χώρου και εξαιρετικό φωτογραφικό υλικό. Συνδυασμένα τα τρία, μας χαρίζουν ανάγνωσμα που συμπαρασύρει ακαταμάχητα και καλεί, αγαπητικά, ν' ανοίξεις μάτια και καρδιά σε έναν ευγενή και μαρτυρικό κόσμο δίπλα μας.
«Έχετε και βιβλία;» ρώτησα. «Βέβαια. Χωρίς βιβλίο μαθαίνει κανείς;» Μου ’δειξε τούτο το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Το ξεφύλλισα, τα ’χασα. «Αυτά είναι παραμύθια», μουρμούρισα. «Ναι, το καλύτερο μάθημα γίνεται με τα παραμύθια», με βεβαίωσε η σοφή κουκουβάγια. «Σε αυτό συμφωνούν όλοι οι σπουδαίοι παιδαγωγοί του κόσμου». Το πήρα μαζί μου το βιβλίο κι άρχισα να το διαβάζω… να διαβάζω… να διαβάζω. «Ελάτε κι εσείς», είπα στα παιδιά του κόσμου. «Ελάτε να διαβάσουμε παραμύθια. Είναι η πιο μοντέρνα μέθοδος για να μάθετε. Αυτό το λένε όλοι οι σοφοί του κόσμου. Και τους πιστεύω…»
Σ' αυτό το δοκίμιο ο Μαρσέλ Προυστ συζητά τις απόψεις του Άγγλου αισθητικού Τζων Ράσκιν για την ανάγνωση. Αλλά με τον δικό του τρόπο μας δίνει μια εξομολόγηση που προμηνύει την "Αναζήτηση του χαμένου χρόνου".
Και αν πρέπει να σας πω κάτι ακόμη, ας είναι το εξής: Μην πιστέψετε πως αυτός που προσπαθεί να σας παρηγορήσει , ζει χωρίς να μοχθεί ανάμεσα στις απλές και σιωπηλές λέξεις, που έχουν ενίοτε ευεργετική επίδραση πάνω σας. Η ζωή του κρύβει πολλή κούραση, πολλή θλίψη, και βρίσκεται πολύ πίσω από τη δική σας. Όμως αν ήταν διαφορετική, δεν θα μπορούσε ποτέ να βρει τις λέξεις αυτές. Δικός σας Ραϊνερ Μαρία Ρίλκε
Στου Δρόμου Τα Μισά Είναι πολύ σημαντικό στη μέση ηλικία να αλλάξουμε προσανατολισμό από το μέλλον στο παρόν… γιατί το να συνεχίζεις ένα προσανατολισμό προς το μέλλον είναι σαν να κρατάς μια ωρολογιακή βόμβα. Αν ο άνθρωπος στη μέση ηλικία δεν εγκατάλειψη τις ναρκισσιστικές αξίες του πολιτισμού μας για επιτυχία, πλούτο, λάμψη και προβολή, με τις οποίες πορεύτηκε το πρώτο μισό της ζωής του, για να υιοθέτηση τις πνευματικώτερες αξίες των σχέσεων, της κοινωνίας, της προσφοράς, της στροφής από το εγώ στο εμείς, που παρέβλεψε στο πρώτο μισό της ζωής του, το μέλλον του θα είναι θλιβερό.
Ο αγέρας δεν ξέρει να μετρά τις μέρες. Τα λουλούδια δεν ξέρουν να μετρούν τις μέρες. Τα πουλιά δεν ξέρουν να μετρούν τις μέρες. Ούτε ο ήλιος, ούτε το φεγγάρι και τ’ αστέρια ξέρουν να μετρούν. Κι όμως, κι ο αγέρας και τα λουλούδια και τα πουλιά, μα και ο ήλιος και το φεγγάρι και τ’ αστέρια, ξέρουν πως...
Δυο μικρά αδελφάκια ξεκινάνε ένα μακρινό ταξίδι. Είναι γκιόνηδες. . . Στο ταξίδι αυτό θα ζήσουν πολλές περιπέτειες, θα μάθουνε καινούρια πράγματα. . . Το τέλος του ταξιδιού τους θα είναι μια υπέροχη συναυλία με πρωταγωνιστές τους δυο φτερωτούς μας φίλους! Θέλετε, παιδιά, να ταξιδέψουμε μαζί τους; Ξεκινάμε, λοιπόν! Καλό μας ταξίδι!
Δυο μέρες και δυο νύχτες μείναμε όρθιοι στην παραλία περιμένοντας να μπούμε σε κάποιο πλοίο. Χιλιάδες κόσμος, απελπισμένος και εξαθλιωμένος, με μάτια άδεια απ" τα όσα είχαμε δει και την ψυχή ματωμένη απ" τον πόνο της απώλειας των αγαπημένων μας. Κάρα άδειαζαν πεθαμένους δίπλα μας, όπου έβρισκαν. Το βράδυ, όταν οι Τούρκοι άρχιζαν να βιάζουν και να κακοποιούν όποια γυναίκα έβρισκαν, οι Αμερικανοί άναψαν τους προβολείς των πλοίων και τους έριξαν πάνω μας, για να σταματήσουν κάπως το κακό. Φωνές ακούγονταν: "Τα γυναικόπαιδα να μπαρκάρουν πρώτα!" -θαρρείς και υπήρχε και κανένας άντρας ανάμεσά μας...
Όπως ακριβώς ο Θεός έγινε άνθρωπος και η αγιότητα Του σκήνωσε εν σαρκί ανάμεσα μας, ζώντας, ενεργώντας και σώζωντας, κατά τον ίδιο τρόπο και η Εκκλησία, μέσα από το μυστήριο της ενσάρκωσης, συμμετέχει στην αιωνιότητα, στην αγιότητα του Θεού και συνάμα στη σωτηρία του κόσμου. Η αγιότητα της Εκκλησίας πρέπει να βρει τη θέση της στον κόσμο μέσα σε μια πράξη θυσιαστικής αγάπης, μέσα σε μια δραστήρια και ζωντανή παρουσία. Όμως κατά βάση είναι η αγιότητα, η παρουσία του Θεού, που πρέπει να φανερωθεί μέσα από μας στον κόσμο – αυτή είναι η κλήση μας, αυτό είναι η ίδια η ουσία μας. . . Ας μάθουμε πρώτα να ακούμε προσεκτικά, να βλέπουμε και να κατανοούμε τον Θεό, τον κόσμο και τον διπλανό μας. Και κατόπιν, ας δράσουμε όχι μονάχα σύμφωνα με την ανθρώπινη σοφία, αλλά, πάνω και πρώτα απ’ όλα, στη βάση της θείας σοφίας, όπως μας αποκαλύπτεται στη Βίβλο, τη ζωή και τα μυστήρια της Εκκλησίας, αφού, όπως τονιζόταν με έμφαση κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, αυτά συνιστούν την είσοδό μας στη γνώση του Θεού και στην επ’ ονόματί Του δράση.
Ο Ανδρέας Κονάνος δίνει συμβουλές στους γονείς ώστε να μεγαλώσουν τα παιδιά τους δείχνοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, χωρίς καβγάδες και φωνές, αλλά με ηρεμία και πίστη.
Τελικά, το πιο ωραίο δώρο που μπορείς να κάνεις στο παιδί σου είναι να το… αφήσεις ήσυχο.
Βρείτε τα πρωτίστως εσείς οι δύο: ο μπαμπάς και η μαμά.
Μην πιέζεις το παιδί, θα αντιδράσει.
Μίλα του γλυκά, ώστε να σε ακούσει με την καρδιά του.
Η καρδιά είναι τα «αυτιά» του παιδιού.
Ακόμα και η σιωπή σου, όταν είναι εμποτισμένη με σοφία, εκπέμπει κύματα αγάπης που φτάνουν τον στόχο τους.
Προσπέρνα τα νεύρα και τους θυμούς του άτακτου παιδιού σου και δες την ψυχή του που δοκιμάζεται, που μεγαλώνει, που ψάχνεται και προβληματίζεται για όλα. Μάθε να βλέπεις «βαθιά».
Πίσω από καβγάδες, να διακρίνεις τις φοβίες του.
Πίσω από βρισιές και φωνές, τη μοναξιά του.
Πίσω από το αλλοπρόσαλλο «φαίνεσθαι», την ψυχική του ομορφιά.
Μαμά, μπαμπά, αφήστε το παιδί σας να πατήσει στην ιερή γη της καρδιάς σας, όχι για να κατασκηνώσει εκεί για πάντα, μα για να ανοίξει τα φτερά του, να πάρει φόρα και να πετάξει.
Σας θαυμάζω και υποκλίνομαι μπροστά σας και φιλάω τα χέρια σας τα ιερά, που κρατάνε μέσα τους το πιο αγνό κομμάτι του πλανήτη μας.
Και εύχομαι ολόψυχα όλα τα ωραία και ωφέλιμα να έρθουν στη ζωή και στο σπιτικό σας.
Είσαι ο πιο άξιος γονιός. Εσύ. Πίστεψέ το. Και ζήσε το!
Τελικά, το πιο ωραίο δώρο που μπορείς να κάνεις στο παιδί σου είναι να το… αφήσεις ήσυχο.
Βρείτε τα πρωτίστως εσείς οι δύο: ο μπαμπάς και η μαμά.
Μην πιέζεις το παιδί, θα αντιδράσει.
Μίλα του γλυκά, ώστε να σε ακούσει με την καρδιά του.
Η καρδιά είναι τα «αυτιά» του παιδιού.
Ακόμα και η σιωπή σου, όταν είναι εμποτισμένη με σοφία, εκπέμπει κύματα αγάπης που φτάνουν τον στόχο τους.
Προσπέρνα τα νεύρα και τους θυμούς του άτακτου παιδιού σου και δες την ψυχή του που δοκιμάζεται, που μεγαλώνει, που ψάχνεται και προβληματίζεται για όλα. Μάθε να βλέπεις «βαθιά».
Πίσω από καβγάδες, να διακρίνεις τις φοβίες του.
Πίσω από βρισιές και φωνές, τη μοναξιά του.
Πίσω από το αλλοπρόσαλλο «φαίνεσθαι», την ψυχική του ομορφιά.
Μαμά, μπαμπά, αφήστε το παιδί σας να πατήσει στην ιερή γη της καρδιάς σας, όχι για να κατασκηνώσει εκεί για πάντα, μα για να ανοίξει τα φτερά του, να πάρει φόρα και να πετάξει.
Σας θαυμάζω και υποκλίνομαι μπροστά σας και φιλάω τα χέρια σας τα ιερά, που κρατάνε μέσα τους το πιο αγνό κομμάτι του πλανήτη μας.
Και εύχομαι ολόψυχα όλα τα ωραία και ωφέλιμα να έρθουν στη ζωή και στο σπιτικό σας.
Είσαι ο πιο άξιος γονιός. Εσύ. Πίστεψέ το. Και ζήσε το!
Έτσι μορφωθήκανε τα έμορφα και αγνά έθιμά μας, με ψαλμωδίες που τις λένε ακόμα τα παιδιά στους δρόμους και στα σπίτια, με καμπάνες, με όμορφα αισθήματα, με σεμνές διασκεδάσεις, με ευχάριστη συναναστροφή, που δένουνε μεταξύ τους τούς ανθρώπους περισσότερο, παρά που τους χωρίζουνε. Μα ο υλισμός κι ο λύκος της αναισθησίας μολεύει σιγά-σιγά αυτές τις καλές γιορτές μας, που πολύ τις παρομοιάζανε οι αρχαίοι πρόγονοί μας με σταθμούς για να ξεκουραζόμαστε στο μονότονο δρόμο της ζωής μας, λέγοντας: «Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόκευτος», που πάει να πη «Ζωή χωρίς γιορτή, είναι σαν τον μακρύ τον δρόμο που δεν έχει πανδοχείο να ξεκουραστείς».
Για τους γάμους τους πετυχημένους και τους δυσκολεμένους.
Για όσους παντρεύτηκαν, κι απογοητεύτηκαν. Περίμεναν άλλα, και βρήκαν άλλα. Για τα ζευγάρια που ζουν σαν ξένοι, με ψυχρές ψυχές, κι ανέγγιχτες αγκαλιές.
Για όσους νιώθουν ότι με το γάμο χαντακώθηκαν χωρίς να βλέπουν φως στο τούνελ.
Για τη συζυγική απιστία, που οφείλεται σε αμοιβαία λάθη. Για το διαζύγιο που φαντάζει σα λύση.
Για τις γυναίκες που νιώθουν μόνες κι αβοήθητες. Για τους άντρες που αισθάνονται ότι η γυναίκα τους άλλαξε δραματικά. Για την εκκλησιαστική συζυγική ζωή που θέλει διάκριση και Φως Χριστού, ώστε να μη γίνει κρυψώνα ενοχών ή καταφύγιο ερωτικών αναστολών. Για την αγάπη του Χριστού που ντύνει τη γύμνια με αθωότητα και θερμαίνει την έλξη των συζύγων...
Για όσους παντρεύτηκαν, κι απογοητεύτηκαν. Περίμεναν άλλα, και βρήκαν άλλα. Για τα ζευγάρια που ζουν σαν ξένοι, με ψυχρές ψυχές, κι ανέγγιχτες αγκαλιές.
Για όσους νιώθουν ότι με το γάμο χαντακώθηκαν χωρίς να βλέπουν φως στο τούνελ.
Για τη συζυγική απιστία, που οφείλεται σε αμοιβαία λάθη. Για το διαζύγιο που φαντάζει σα λύση.
Για τις γυναίκες που νιώθουν μόνες κι αβοήθητες. Για τους άντρες που αισθάνονται ότι η γυναίκα τους άλλαξε δραματικά. Για την εκκλησιαστική συζυγική ζωή που θέλει διάκριση και Φως Χριστού, ώστε να μη γίνει κρυψώνα ενοχών ή καταφύγιο ερωτικών αναστολών. Για την αγάπη του Χριστού που ντύνει τη γύμνια με αθωότητα και θερμαίνει την έλξη των συζύγων...
Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σε δύο σημαντικά πρόσωπα των ελληνικών γραμμάτων: Το ζευγάρι Γιώργου και Γαλάτειας Σουρέλη. Πρόκειται για έναν αφιερωματικό τόνο, στον οποίο φιλοξενούνται κείμενα 18 ανθρώπων, που έζησαν από κοντά τον Γιώργο ή τη Γαλάτεια (συνήθως και τους δύο) και περιγράφουν με τρόπο βιωματικό και εμπειρικό την προσωπικότητά τους, τα ταλέντα τους αλλά και τη γραφή τους. Ακαδημαϊκοί, συγγραφείς, εκπαιδευτικοί, διανοούμενοι, συγγενείς και φίλοι ξεδιπλώνουν μπροστά μας το χαρισματικό αυτό ζευγάρι και μας παρουσιάζουν άγνωστες και γνωστές πτυχές του βίου τους. Στο βιβλίο περιέχεται και μια συνέντευξη της Γαλάτειας Σουρέλη, αποκαλυπτική της προσωπικότητάς της, όπως και παράρτημα με αντιπροσωπευτικά κείμενα από βιβλία ή ομιλίες τους. Την επιμέλεια της έκδοσης είχε η κ. Γεωργία Χατζήβεη.
bottom of page